Konwencja wyznacza zakres zadań dla każdej osoby wspierającej osobę z niepełnosprawnością intelektualną. Bez względu na formę wsparcia, jej czas trwania, możliwości finansowe, a także potencjał i trudności konkretnej osoby z niepełnosprawnością intelektualną, wsparcie musi opierać się na konwencyjnych zasadach równości, poszanowania przyrodzonej godności, autonomii osoby, w tym swobody dokonywania wyborów, a także poszanowania jej niezależności.

Art. 19 Konwencji określa komponenty niezależnego życia osoby z niepełnosprawnością:

  1. Prawo do życia w społeczeństwie.
  2. Prawo do dokonywania wyborów na równi z innymi.
  3. Prawo do wyboru miejsca zamieszkania i podjęcia decyzji co do tego, gdzie i z kim będzie mieszkać.
  4. Dostęp do szerokiego zakresu usług świadczonych w domu, w miejscu zamieszkania i innych usług wsparcia świadczonych w społeczności lokalnej.
  5. Dostęp do pomocy osobistej niezbędnej do życia w społeczności i włączenia społecznego, która także pozwoli na zapobieganie izolacji i segregacji społecznej.
  6. Dostępność świadczonych w społeczności lokalnej usług i urządzeń dla ogółu ludności również dla osób z niepełnosprawnościami.

 

Wsparcie − dla kogo i po co?

Należy przyjąć, że wsparcie, zgodnie z postanowieniami Konwencji oznacza:

                      W Y B Ó R        
                  D O S T Ę P          
                      P R A W A        
              N I E Z A L E Ż N O Ś Ć  
                      R Ó W N O Ś Ć    
                   D E C Y D O W A N I E
        A U T O N O M I A              
P O S Z A N O W A N I E                

W odniesieniu do osób z niepełnosprawnością intelektualną horyzontalnym celem wsparcia powinno być pełne i skuteczne korzystanie przez osobę z niepełnosprawnością intelektualną z praw człowieka.

 

Asystent osoby z niepełnosprawnością intelektualną

Obowiązkiem każdego, kto choćby przez chwilę towarzyszył lub uczestniczył w życiu osoby z niepełnosprawnością intelektualną, jest stopniowe poszerzanie granic jej samodzielności i niezależności oraz zwiększenie jej udziału w życiu społecznym, poprzez realizację praw. Co ważne, włączenie w życie społeczne dotyczy każdego aspektu życia, każdej osoby z niepełnosprawnością intelektualną, również tej o dużych trudnościach w funkcjonowaniu. W centrum wszelkich działań osoby wspierającej powinien być człowiek i jego indywidualne, aktualne, rzeczywiste potrzeby.

Monika Zima-Parjaszewska, Kilka uwag o wspieraniu osób z niepełnosprawnością intelektualną, [w:] Asystent osoby z niepełnosprawnością intelektualną. Poradnik metodyczny dla profesjonalistów, red. M.Zima-Parjaszewska, B.E.Abramowska, Warszawa 2017, s. 49-54.